Dobry trener nie widzi gola.
Kiwaj się!
Co możesz zrobić, żeby odebrać piłkę?
Zobacz, jaka była twoja reakcja w tamtym meczu.
Pokaż mi, gdzie możesz pobiec, gdy twój partner przejmie piłkę.
Spróbuj zawołać kolegę i zagrać krótko.
Wyobraźmy sobie, że wszystkie powyższe komunikaty usłyszał w trakcie jednego sparingu od trenera ten sam zawodnik.
Pięć różnych elementów.
Pięć metod nauczania.
Wszystkie fazy gry.
Można się pogubić!
Warto postawić w tym miejscu pytanie: co... obserwował trener?
Skoro na przestrzeni meczu potrafił przekazać zawodnikowi tyle rozmaitych wskazówek, wydawałoby się, że musiał z dużą uwagą śledzić przebieg gry.
Czy możliwe jest jednak oglądanie... wszystkiego?
Zwłaszcza z poziomu murawy?
Zwłaszcza z wysokości ławki rezerwowych?
Nieprzypadkowo trenerzy na najwyższym poziomie (np. Mauricio Pochettino) w ogóle... nie rozmawiają z zawodnikami bezpośrednio po meczu.
Z jednej strony, ma to skłonić piłkarzy do własnych refleksji.
Z drugiej strony, trenerzy starają się unikać rozmów w emocjach.
Na analizę przychodzi czas najwcześniej kolejnego dnia - po ponownym obejrzeniu spotkania na wideo. Bez dźwięku. Bez napięcia towarzyszącego grze "na żywo".
Nierzadko obserwacja meczu "na chłodno" i z innej perspektywy pozwala sformułować trenerowi nowe, a nawet zupełnie inne wnioski niż wcześniej.
Podczas gry - wewnątrz kilkuosobowego sztabu szkoleniowego - trenerzy często dzielą się zadaniami. Np. jeden obserwuje grę zespołu w jednej fazie gry. Kolejny w innej. Jeszcze inny koncentruje swoją uwagę na stałych fragmentach gry.
Dopiero ten trenerski wielogłos pozwala uzyskać możliwie najlepszy obraz gry drużyny. I pomóc pierwszemu trenerowi podjąć decyzje.
W piłce dziecięcej - nie mając "pod sobą" kilkuosobowego sztabu, a niejednokrotnie nawet asystenta - warto zatem w trakcie meczu skupić swoją obserwację na konkretnych lub nawet jednym, wybranym elemencie. Oczywiście powiązanym z przedmeczowym założeniem, czyli zapewne najczęściej umiejętnością, którą zawodnicy doskonalą w danym bloku treningowym (np. dryblingiem).
Swoje obserwacje warto wzbogacić o bieżące notatki, a jeżeli to możliwe, zająć pozycję w takim miejscu, by móc objąć wzrokiem jak największe pole gry (np. w narożniku lub za linią końcową). Wówczas umknie mniej, a brak bezpośredniego "towarzystwa" zawodników rezerwowych powinien zmniejszyć liczbę potencjalnych "rozpraszaczy".
- Robisz podstawowy błąd - powiedział dziennikarzowi Michaelowi Calvin jeden z angielskich scoutów piłkarskich w książce "The Nowhere Men". - Oglądasz mecz.
Zobacz też: SKĄD OBSERWOWAĆ?